„Taka chyba ludzka naiwność. Nieważne, ile związków wokół się wypala, i tak wierzymy, że właśnie nasz będzie stabilny. Że nasza miłość jest wyjątkowa i pokona wszelkie przeszkody”.

Almas to główna bohaterka książki pt.„Almas. Diament pustyni” autorstwa Kingi Jesman. Akcja rozgrywa się w Dubaju gdzie Almas z matką i siostrami decydują się udać gdy ich ojciec je puszcza i pozostawia na pastwę głodu.

Almas jest bardzo ciężko przywyknąć do życia w Dubaju. Od lat despotyczny ojciec znęcał się nad nimi i wpajał zasady patriarchatu. By ratować rodzinny budżet udaje się na imprezy do szejka. Dziewczyna szybko orientuje się w co została uwikłana i jaką cenę będzie musiała za to zapłacić. Straci to co dla niej jest najważniejsze. Na swojej drodze spotka Nasira, który jest zagadką…

„Nagle zrobiło mi się gorąco i gdyby nie jego obojętne spojrzenie, pewnie rozpłynęłabym się jak lody na słońcu. W ciemno mogłam stwierdzić, że ten człowiek, z wyraźnym zarostem i czarną oprawa oczu, był najprzystojniejszym mężczyzną, jakiego do tej pory widziałam”.

Almas nie może przestać o nim myśleć. Oboje zarabiają na życie w podobny sposób. Czy uda im się odnieść szczęście ?

„Chciałam o nim zapomnieć, bo nie tylko traktował mnie jak głupiego dzieciaka (...). Musiałam szybko wybić go sobie z głowy. Szkoda tylko, że moje serce nie chciało współpracować z rozumem”.

Bardzo polubiłam główną bohaterkę, ale najbardziej zaskoczyło mnie zachowanie Nasira. Almas mimo trudności była przykładna uczennicą, córką i siostrą. Zaimponowała mi jej postawa i upór w dążeniu do celu.

„Nie odpowiedział, tylko dotknął mojej twarzy i kciukiem przesunął po wargach. Przez chwilę patrzył mi głęboko w oczy, aż wreszcie połączył nasze usta. Ja płakałam, a on mnie całował, jakby świat się walił, jakby jutra miało nie być”.

Autorka przybliża nam kulturę i zwyczaje panujące w Zatoce Perskiej. Przepych i bogactwo przeplata się z ogromną biedą i ci biedniejsi nie mając wyboru sprzedają swoje ciała by zapewnić byt rodzinie.

„Smakowaliśmy tę chwilę, swoje usta i przyjemność, jaką daje bliskość drugiego człowieka”.

Lekki styl autorki sprawia,że przez tę historie się po prostu płynie. Ciężko jest się od niej oderwać…

Liczę na dalszy ciąg tej historii…(Wiem, że tym roku będzie drugi tom).

Ja polecam !

„Dla mnie jesteś najcenniejszym diamentem, maleńka. Diamentem na pustyni. Moim diamentem”.