Starość to ostatni etap w życiu człowieka (efekt starzenia się) starość ma przede wszystkim wymiar biologiczny, poznawczy, emocjonalny i społeczny.

Cześć! Sięgacie czasem w przyszłość i myślicie co będzie robić na tzw. emeryturze? Ja nie lubię zbytnio wybiegać w przyszłość, wolę skupić skupić się na tu i teraz. Natomiast mój mąż twierdzi, że będziemy zwiedzać Polskę, a potem cały świat. Zobaczymy czy tak będzie....
 

„Wolontariusz powieść” to książka napisana przez Adama Czyża, która swoją premierę miała 19.07 i została wydana przez Wydawnictwo Książki i Gry Adam Czyż i jest to debiut. Autor w swojej książce porusza bardzo ważny i jakże aktualny temat zaniedbywania osób starszych i chorych w hospicjum w miejscu, w którym powinni czuć się bezpiecznie. Opisane sytuacje wydarzyły się w Warszawie w 2019r. i są oparte na autentycznych wydarzeniach.

„Złapała go pod ramie i pozwoliła poprowadzić się dalej. Na jej twarzy wkradł się spokojny uśmiech. Tyle czasu czekała na kogoś takiego jak Filip”.

Bohaterami tej książki są Karolina i Filip. Nasi bohaterowie są w związku i bardzo się kochają. Karolina od miesiąca pracuje w warszawskim hospicjum jako fizjoterapeutka. Jej chłopak przez tez czas bardzo się o nią martwi, ponieważ zachowuje się inaczej niż zwykle i jest przygnębiona. Robi wszystko żeby uniknąć rozmowy na temat pracy. By dowiedzieć się czym jest to spowodowane wpada na pomysł by udać się tam jako wolontariusz. Przez tydzień chodzi tam pomagać pacjentom i przygląda się pracy pensjonariuszy. Chłopak nie był przygotowany na to czego został świadkiem.
 

„Musimy mówić o tym, co mamy w środku, ponieważ wtedy na nowo odkrywamy to, kim jesteśmy”.
 

„Wolontariusz" to nie była łatwa książka. Musiałam sobie robić od niej dłuższe przerwy. Uważam, że nie jest odpowiednia dla wrażliwego czytelnika. Jest to moja pierwsza książka z taka tematyką. Autor pokazuje codzienność ludzi tam przebywających i bezduszność pracowników. Ta książka dostarcza wielu emocji i zmusza do refleksji. Drugim ważnym aspektem jest tutaj ukazana miłość Karoliny i Filipa. Ci młodzi bardzo się wspierają i pragną razem pomagać innym. Dzięki temu zabiegowi książka tak nie przytłacza. Prosta minimalistyczna okładka po części zdradza, to co zastaniemy w środku.

„W Filipie znalazła też przyjaciela, niezależnego, o którego nie musiała się troszczyć jak o syna, ale przyjaciela czy opiekuna, który zatroszczył się o nią. Przyjaciel, ponieważ wnętrze mieli podobne; opiekun, ponieważ wyrwał ja z opresji”.
 

Bardzo serdecznie polecam wam tę książkę, a sama czekam na kolejne pozycje autora.